Zo, nu ben ik uitgelogd

Daar zitten we dan, met de hele zeventienkoppige familie van de projectleider in de auto, onderweg naar het vliegveld. Met elke kilometer zie ik meer dorpsnamen voorbijkomen die een extra studie vereisen om ze uit te kunnen spreken en meer westerse reclame. Het feit dat Ronaldinho hier nog op de reclameborden prijkt is een voordeel aan Bali op zich. Laten we het maar gauw hebben over de twee weken die aan deze laatste rit voorafgaan, voordat ik besluit om een van die onmogelijke dorpsnamen op te nemen in dit verslag.

Twee zondagen geleden heb ik na een drukke week op het project mijzelf beloond met een middagje snorkelen. De eerste twintig meter was ik heerlijk aan het zeuren over de relatief lage temperatuur van het zeewater, toen dat drastisch veranderde in een slaak om hulp  omdat we na twintig meter twee rifhaaien van 50 cm lang zagen zwemmen. Ik schatte mijzelf sneller in dan mijn gids en zette het op een zwemmen, later vertelde de gids mij dat ze niet gevaarlijk zijn en nog redelijk goed Engels kunnen ook. 

Die week daarna stond in het teken van Engelse conversatie. De Past Tense en Past Continuous zitten nu in het systeem van de kinderen en ze hebben er sindsdien veel over gesproken, in het Balinees. Dat dan weer wel.. Ook heb ik die week een aantal kinderen meegenomen om wat eten te proberen dat ze nog nooit gehad hadden. Zo zijn twee goede kinders mee pizza wezen eten en kwamen ze op het idee om dat op een geheim strand op te eten. Nu ben ik de beroerdste niet en ging daar 'luid protesterend' in mee.

De laatste week kreeg het label: 'Sepak Bola-Minggu', wat vrij vertaald iets als voetbalweek moet betekenen. We hebben voetbaltenue's, voetballen en een scheidsrechtersfluitje voor de studentjes gekocht en zijn na vele trainingen vrijdagmiddag naar de zaalvoetbalzaal in Candidasa gegaan. Door wat namen als Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en Jean-Marie Pfaff te laten vallen waren ze als snel zeer enthousiast. Na twee uur ploften ze voldaan en moegestreden neer op het te kleine bankje naast het veld, de samenvatting zal zondag bij Studio Sport te zien zijn. Een prachtige ervaring die ik nooit meer zal vergeten!

Daar zitten we dan, met de hele zeventienkoppige familie van de projectleider in de auto, onderweg naar het vliegveld. Ik ben iedereen die mij succes heeft gewenst, mijn familie en sponsoren ontzettend dankbaar voor de hulp en/of goede woorden. Daarnaast ben ik mijn Balinese rakkers ontzettend dankbaar voor deze ervaring, ik heb verdomme zelfs makreel gegeten, dan heb je het ver geschopt!

Als laatste wil ik Schols Foundations bedanken voor het bieden van deze mogelijkheid, groot respect voor wat zij bereikt hebben in Bali.